تأثیر هیومیک اسید بر جذب فسفر
جذب فسفر به دلیل تشکیل پیوندهای قوی با کاتیون‌های فلزی مانند آهن و آلومینیوم در خاک‌های اسیدی و با کلسیم در خاک‌های قلیایی محدود می‌شود. هیومیک اسید با تشکیل کمپلکس‌های محلول با این کاتیون‌ها، می‌تواند از تثبیت فسفر جلوگیری کرده و دسترسی آن را به گیاهان افزایش دهد. همچنین، هیومیک اسید می‌تواند با افزایش فعالیت میکروارگانیسم‌های حل‌کننده فسفر، به تبدیل فسفر نامحلول به فرم‌های قابل جذب کمک کند. این میکروارگانیسم‌ها به‌ویژه در ریزوسفر گیاهان فعال هستند و با تولید اسیدهای آلی و آنزیم‌های فسفاتاز، فسفر آلی و معدنی را به فرم‌های محلول تبدیل می‌کنند.
در نتیجه، کود هیومیک اسید می‌تواند از طریق بهبود ساختار خاک، افزایش فعالیت میکروبی و جلوگیری از تثبیت نیتروژن و فسفر، جذب این عناصر را توسط گیاهان بهبود بخشد و کارایی استفاده از کودهای نیتروژن‌دار و فسفاته را افزایش دهد .
